Дар бача бисёр шавқовар буд, вай Лӯъбатаки буд ва хеле дилчасп дар бораи љинс. Чунон ки дар зарбулмасали машхури мо мегуянд: «Агар ба ман одамй кунй, аз дилу чон бо ман муносибат кун!. Магар он ки бо хуруси калони сиёх дар дахонаш зад, андаке душвор буд. аммо дар акси ҳол - он танҳо барои масхара буд!
Вазъияти дастгоҳи боборо ба назар гирифта, чизи тааҷҷубовареро намебинам, ки набера ба ӯ иҷозат дод, ки сӯрохашро тоза кунад (ҳатто мегуфтам, ки худаш зорӣ мекард, аз афташ бисёр хориш мекард).